 |
| A. Yağmur TUNALI |
|
 |
|
| MELÂL BURCU |
Rûhumda vakitsiz uyandın çiçek,
Akşam öksüz, gece çılgın..ne desem? |
|
|
A. Yağmur TUNALI |
|
 |
YOLDA MISRALAR
1.
Evimde çiçekler yoktu daha dün,
Gecesi.. akşamı büsbütün ölgün
Bu şehrin gündüzü olamaz derdim.
Bu şehir peşinde kendi çölünün,
Ben ezelden beri hayâle sürgün,
Yapayalnız, bir meçhûle giderdim.
Bir nehri dinlerdim seneler boyu,
Bilmezdim, taşıyor hangi duyguyu?
Nedir bu vâdîde akar gördüğüm?
Sorular.. sorular içinde suyu,
Onda bir gül gibi sevip korkuyu,
Çözülsün isterdim bu ince düğüm.
Derdim ki kendime: “Bir gün ölürsün!
Rûhunu bir sevdâ alıp götürsün,
Öptüğün ellerin kanatlarında!
Bu sancılar sana ömrünce düğün,
Mâviler içinde sen artık hürsün,
Bir ipek seherin kanatlarında! ”2.
Sesimde sağnaklar senin içinmiş,
Bilmezdim, sanaymış dönülmez gidiş;
Sanaymış, sevdiğim, bu güzel sefer!
Farkındayım, -şükür- sensiz o müthiş
Günlerin boşluğu sönmüş bir ateş
Gibidir. rûhumu terk edip gider!
Sen olmasan -eğer- “sevdâ türküsü”,
Bu hayât olurdu ömür törpüsü:
Böyle ışımazdı gönlümde bu gam!
Olmasaydı yüzün ömrümün süsü,
Seni anlatacak şiir örgüsü
Çalmazdı kapımı böyle bir akşam! 3.
Hoş geldin! Ömrümü söyleyen müjde!
Bir ılık, bir sıcak ve bir serinde,
Bin baharla yüreğime yağarsın!
Devreden adındır şimdi derinde,
Gül açtı dikenler yol üzerinde,
Değil mi ki varsın.. ve bana yârsın!
Seninle yeniden doğdum hayâta,
Gözlerimi verdim o kâinâta:
Görmeğe başladım bir akşam-üstü.
Şimdi bilmiyorum, ne suç, ne hatâ,
Verip dudağımı eşsiz sükûta,
Dalıp gidiyorum her akşam-üstü.
Ankara, 1979 – 11 Mart 1989
A. Yağmur TUNALI
|
|
|
 |
|
| SERİN MISRÂLAR |
Konar yüreğime isminizle bir ışık.
Açık pencereme yürür bir deli rüzgâr.
|
 |
|
|
