S Ü K Û T A  K Ş A M L A R I


Görmüş ıstırâbı bin türlü güvercinim!
Sükût inivermiş şu çınar gövdesine..
Halbuki suların şarkısı şırıl şırıl,
Gülmek kadar hatta ağlamak kadar güzel!
Ama beyazlara süzülen kanatların,
Sevgili bahârı kışa sunmuş ne çâre!
Kapılar bu akşam sürgülü güvercinim!

Meğer akşamları bölecekmiş bu yollar!
Dağ dağ inecekmiş kan gölü güvercinim!
Renkler solacakmış özleyişin kolunda,
Seni gökyüzünde kandiller saracakmış:
Sağnaklar indiren yüreğinde bu mâtem!
Ne kadar ağırmış küçük başında hüzün:
Kaç zamandır yüzün örtülü güvercinim!

Sorular içinde ayaz gibi bu akşam!
Sorsam bilir misin unutulmuş bahârı?
Nerede bıraktın o tülü güvercinim?
Geceye sunduğum şiirler uçtu sana!
Nede son kucağı kimbilir bunca “âh”ın? !
Bir şehrin olmalı güllerde gülümseyen:
Sevgi dantel dantel örülü güvercinim!

Nazlı uçuşlara bağladığın bir gönül,
Boynu bükük gider arzûlara bu akşam.
İnsanlar dökülür göğsüne sokakların:
- Orda sancımız gömülü güvercinim!
Bu manzara yalnız ağıt hissi verse de;
Sen yine bu akşam bahârı söyle bana:
Nasıldı kızaran son gülü güvercinim!

A. Yagmur TUNALI