SAYIKLAMALAR
(I)

Bir Köşeden

Kapıdan döndü -apansız- girecek sandığımız,
Bir güzel besteyi seslendirecek sandığımız.

O geliş, ses ve sükût aşkı gülüşlerdi bize:
Her seherden iri güller dereceksandığımız.

Anne koynunda gibiydik; öper okşardı hayat,
Ki uçuşlardı, kanatlardı ipek sandığımız.

Ve zaman sahnesi boş şimdi..saatler öksüz...
Yine balsız..arısız kaldı petek sandığımız.

Ne şafaklarda o mânâ, ne gülüş var, ne de haz:
Gitti mâdem ki ömürler sürecek sandığımız.

Seneler sonra, nihâyet, yüzümüz gülse, fakat.
Kendi yorgun, bizi dinlendirecek sandığımız.

Hep alanlarla geçen günleri kim döndürecek?
Bekleriz yılları, kimdir, verecek sandığımız?

Susarız sevmeye, lâkin, taşa rahmet okutur:
Gün gelip uğruna ölsek de çiçek sandığımız.

Biz bu hengâmede -bâzen- şaşırıp sormadayız:
Acabâ Şeytan’a benzer mi melek sandığımız?

Kimbilir, nerde bahar..nerde cömert yazlarımız?
Nerdedir, menzile -bir gün- erecek sandığımız?

Ne yazık, görmedi gözler: Ne kanat var, ne ufuk;
Bekleriz gözleri, hâlâ, görecek sandığımız!

A. Yagmur TUNALI